Cykl Baleriny oddaje fascynację pięknem w niezwykle poetyckim, subtelnym i – dosłownie i w przenośni – ulotnym ujęciu, które Artysta czerpie z tej niezwykłej sztuki tańca. Widoczne tu emocje są zazwyczaj osadzone w fascynującym i starannie wybranym otoczeniu. Otoczeniu nieoczywistym, niekiedy spowitym mgłą lub w inny sposób pozwalającym oddać mistycyzm uwiecznianej chwili. Istotną rolę, jak zawsze u Radka, gra światło, którego różne techniki Artysta stosuje z właściwą dla niego swobodą. Tancerki baletowe są zazwyczaj na pierwszym planie choć równie często dopełniają one, jedynie i aż, wizję koncentrującą się głównie na fascynującym otoczeniu (m.in. w fotografii Arbalete). Przestrzeń ma bowiem dla Radka istotne znaczenie stąd trudno oprzeć się wrażeniu częściowego połączenia Balerin z innym cyklem Artysty – Opuszczone Piękno. Jest ono jak najbardziej zasadne, gdyż kilka prac znajdziemy zarówno w pierwszym, jak i drugim cyklu. Dominującą, choć bynajmniej nie jedyną, techniką baletową jest tutaj pointe, której krótki opis przedstawiono poniżej.

Technika pointe powstała z pragnienia, aby tancerki wyglądały na nieważkie, oderwane od powierzchni niczym majestatyczne motyle. Chociaż zarówno mężczyźni, jak i kobiety są zdolni do tańca pointe, najczęściej wykonują go jednak kobiety. Aby rozwinąć siłę i technikę potrzebną do tego, wymagane są intensywne treningi i ćwiczenia trwające latami by sięgnąć perfekcji. Jest ona częścią klasycznego baletu, w której balerina wspiera cały ciężar ciała na czubkach całkowicie wyprostowanych stóp.